Üçü bir arada...

ANNEM...(Bu yazım sana özel...)

Geçen gece "öyle bir geçer zaman ki" filminin sezon finalini izlerken göz yaşlarım sel oldu...
Aylin'i doğuma uğurlayan annenin gülen yüzünün altında ki üzüntü ve kapıda bekleyişleri...
Canım annecim, 2008 yılı Ekim ayının 10. gününde tüm sevdiklerimle birlikte,
ben tüm mutluluğumla giderken yavrumu kucağıma almaya,
o bütün yüreğinide benimle gönderdi ameliyathaneye.
Biliyorum...
Ben gözden kaybolur kaybolmaz hıçkırıklara boğuldu yüreği.
Herkes mutlulukla bebeğimizi beklerken kapıda,
o sadece beni bekledi...
Beni merak etti.
Önce yavrum dedi,
sonra yavrusu...
Biliyorum hissettiklerini,
çünkü...
Yıllar önce tiroid ameliyatına girdiğinde, Haseki hastanesi koridorlarında bende tüm yüreğimi seninle göndermiştim ameliyathaneye.
Ve ben babamı, sıkıldın beklemekten hadi git bir gazete al diye yolladığımda, güçlü durmak ve güç vermek adına bastırdığım bedenimde dolup taşan göz yaşlarım, babamın arkasını dönmesiyle çığrından çıktı...
Bir kızım olduğu için çok mutluyum,
umarım bende kızıma senin gibi bir anne olabilirim.
Annecim sen hep benim yanımda ol !
Seni çok seviyorum,
can dostum,
kan kardeşim,
kocaman kalbi ve kocaman kanatlarıyla beni sıcacık saran
CANIM ANNEM...

Ceren'in kendisine edindiği ilginç rahat mekanlar;)

Ceren kimi zaman mutfakta dolaba girer cam kapağını kapatır içinde oturur kimi zaman ben elbise seçerken gardrobuma girer kıvrılır oturur kimi zamanda böyle koltuk kolçaklarına uzanıp tv seyreder. O kadar da rahat görünüyorki orada, benim bile uzanıp bir deneyesim geliyor.

Feza Ceren'den Haziran fotografları...